ผู้เขียน น้องดรีม นักศึกษาฝึกงาน
วันศุกร์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556
วันแรกของการฝึกงาน การลงพื้นที่ครั้งแรกที่สนามหลวงในฐานะนักศึกษาฝึกงานของ “มูลนิธิอิสรชน” ได้พบ และพูดคุยกับผู้ที่ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ ทำให้ได้รู้ถึงอะไรหลาย ๆ อย่าง อาทิเช่น เหล่าคนที่ใช้ชีวิตหลับนอนรอบสนามหลวงนั้น 90 % เป็นผู้ที่มีอาการติดแอลกอฮอล์ และอีก 10 % กินบ้างไม่กินบ้างตามแต่โอกาศ คนเหล่านี้ล้วนหนีจากบางสิ่งบางอย่าง หรืออาจมีปัญหาที่ติดพันทำให้ไม่สามารถที่จะหวนกลับบ้านได้ เขาเหล่านี้จึงต้องเดินทางอยู่ตลอดเวลา และในบางคนการเดินทางสิ้นสุดที่ท้องสนามหลวง อาจเป็นเพราะที่นี้ไม่มีคนที่เขารู้จัก หรือรู้จักเขามาก่อน มันทำให้เขารู้สึกได้ถึงอิสระที่เขาไม่มีเมื่อครั้งในอดีต
วันนี้เราได้พูดคุยทำความรู้จักกับผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ที่ท้องสนามหลวง เราเรียกเขาว่า “เพื่อน” เพราะเราทุกคนล้วนเท่าเทียม และเป็นเพื่อนกัน
ยายชนา ยายชนาแก่มาจากต่างถิ่นเดินทางจากบ้านมาใช้ชีวิตที่ท้องสนามหลวง พี่เลี้ยงที่คอยชี้แนะเราบอกว่าแกเคยลั่นวาจาเอาไว้ว่าแกจะตายที่นี่ แต่เราไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นเลย
พี่เฉลิม พี่เฉลิมแกมาจากลำปาง แกบอกว่าแกอยู่ที่บ้านแล้วไม่สบายใจเนื่องจากโดนดูถูกจากแฟนสาวของน้องชาย เพราะแกไม่สามารถช่วยงานที่บ้านได้ แกเลยหนีจากบ้านที่เป็นมรดกตกทอด บ้านที่แกสมควรที่จะได้อยู่โดยชอบธรรม แกบอกว่าแกมาที่นี่แกสบายใจ อาจจะไม่สบายกายนักที่ต้องตากแดดตากฝน กินอิ่มบ้างอดบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้แกทุกข์ใจ เราถามแกไปว่าแล้วที่บ้านไม่เป็นห่วงบ้างเหรอที่แกออกมาใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ พี่ชนาแกก็บอกว่า ตอนที่ออกมาจากบ้าน น้องชายแกก็ร้องห่มร้องไห้ไม่อยากให้แกมา แต่แกตัดสินใจอย่างเด็จขาดแล้วว่าจะมา เพราะแกไม่สบายใจที่ต้องอยู่เป็นภาระให้กับน้องชายของแก
พี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟแกจากบ้านมาเพราะมีปัญหาในเรื่องของความสัมพันธ์กับภรรยาที่มีมือที่สามมาเกี่ยวข้อง และแกยังติดแอลกอฮอล์ เพราะในขณะที่เราพูดคุยกัน แกก็จิบน้ำสีขาว ๆ กลิ่นฉุนจมูกไปด้วย แกทำงานหาเงินโดยการเก็บขวดขาย แต่เพราะแอลกอฮอล์ทำให้บางครั้งสิ่งที่แกหามาได้ไม่ว่าจะเป็นรถสามล้อที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรง เมื่อแกเมามันก็มหลายหายไป สุดท้ายแกก็ต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แล้วในบางทีที่เมาแกก็มีเรื่อง หลักฐานที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดในเรื่องนี้คือบาดแผลที่โดนของมีคมบริเวณแขนซ้ายช่วงบน หน้าอกซ้ายบริเวณหัวใจ และอีกหลายแห่งประปรายทั่วร่างกายโชคดีที่ไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตแม้บาดแผลจะดูน่ากลัวมาก เราจึงต้องล้างแผลให้แก และคุยไปด้วยในขณะเดียวกัน
สิ่งที่เราได้พบเจอในวันแรกของการฝึกงาน ในวันแรกของการลงภาคสนามมันทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง ได้พบเจอสิ่งที่ถ้าไม่ลงมาสัมผัสด้วยตัวเองจะไม่มีวันได้เข้าใจเลยเป็นอันขาด
เราทุกคนต่างมีปัญหา คนบางคนแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ หากทว่า คนทุกคนควรมีสิทธิที่จะใช้ชีวิตในสังคมได้ไม่น้อยไปกว่ากัน เพราะผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในที่สาธารณะ เขาก็คน เราก็คน เราเท่ากัน เราหวังว่าเราจะได้เรียนรู้จากการฝึกงานครั้งนี้ จากเพื่อน ๆ ทีเราจะได้พบเจอในโอกาศต่อ ๆ ไปมากยิ่งขึ้นไปอีก เพื่อเปิดมุมมองของเราให้แจ่มใสชัดเจน และกว้างขึ้นกว่าเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น