จากการลงพื้นที่ และทำงานกับผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะมากว่า 5 ปี จากคำกล่าวที่คนเรียกคนไม่เป็นคนว่า "คนจรจัด" จนติดปาก แต่กลับเรียกช้างว่าช้างเร่ร่อน แต่จัดประเภทคนไปอยู่ร่วมกับหมา เรียกอย่างกดทับเพราะเวลาเรียกหมาก็ "หมาจรจัด" จนอิสรชนพยายามให้สังคมเปลี่ยนวาทกรรมใหม่ที่มองเห็นความเป็นคนของเพื่อนมนุษย์ คือ ผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ จนปัจจุบันคนเริ่มคุ้นชินและใช้กันมากขึ้น ถือเป็น นิมิตรหมายที่ดี
จากคำถามที่ว่าทำไมคนเหล่านี้ ไม่ไปหาหมอ เขาไปแต่ไปทุกครั้งจะถูกปฏิเสธทุกครั้ง บางทีเจ้าหน้าที่โทรเรียกรถพยาบาล ยังไม่มารับ บางรายพาไปส่งถึงโรงพยาบาลก็ต้องไปนั่งทะเลาะกับฝ่ายสังคมสงเคราะห์ เพราะไม่มีเงินนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ต้องยอมรับว่าบางรายไม่มีบัตร บัตรหาย แต่ด่านแรกของการรับคนไข้ ก็จะมีทัสนคติการมองด้วยสายตา การว่า พูดจาไม่เพาะ ดูถูก เพราะการแต่งตัวที่สกปรก แค่เราคนธรรมดาไปหาถ้าซื้อของติดไม้ติดมือไปฝาก จะได้บริการอย่างเทวดา บางวันแต่ตัวธรรมดาก็ถูกมองด้วยสายตา มันคือความเคยชินไปเลย ทำให้คนที่สนามหลวงกลัวการไปหาหมอ ไม่ใช่เพราะกลัวหมอ แต่กลัวทัศนคติที่กดทับและแบ่งชนชั้นความเป็นคน เขาจึงไม่ไปหาหมอ ต้องจ็บใกล้ตายพอเราเจอทัน คนช่วยกันเรียกรถพยาบาลถ้าไม่มาก็ต้องพาส่งเอง บางรายเจอช้าไป พาส่งไม่ทันก็เสียชีวิต หรือไปเสียชีวิตเมื่อรถไปถึงโรงพยาบาล มันคือความจริงที่สังคมไม่มีทางรับรู้เพราะไม่ได้ถูกถ่ายทอดออกไป
น่าอนาจกับสังคมนี้ที่ร้องไห้กับอะไรไม่รู้แต่รู้สึกสะใจหรือเพิ่งเฉยถ้ามีคนตาย หรือบางทีไม่รับรู้เลยด้วยซ้ำ สนามหลวงคลองหลอด สองเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มต้นปี 2555 คนสนามหลวงเสียชีวิตไปแล้ว 4 ราย โดยสังคมาไม่ได้รับรู้ ก็กลายเป็นศพไร้ญาติทั้งที่ความเป็นจริงมีญาติ แต่ไม่มีบัตร ณ เวลาตาย ไม่สามารถระบุได้ ว่าเป็นใคร ก็ต้องเอาไปฝังรอ 20 ปีล้างป่าช้า นำมาเผา คนตายก็ไม่ได้ตายตามสิทธิของทะเบียนราษฏร์ ซึ่งเป็นการง่ายต่อการสวมสิทธิในอนาคตถ้าคนนี้หาสาบสูญ ละครน้ำเน่าอย่างไรชีวิตคนที่ออกมาอยู่ข้างถนน แต่ละรายน้ำเน่ากว่านั้น
วาทกรรมที่ว่าเขารักอิสระ อิสรชนค้นพบว่ามันเป็นเพียงเกาะกำบังคนถามมากกว่านี้ั คนทุกคนออกมาอยู่ข้างถนน ไม่ได้รักอิสระ แต่เป็นด้วยสาเหตุที่เขาพบเจอซึ่งแตกต่างกันไป แต่พอเขาตอบสื่อ ตอบคนที่มาถามว่ารักอิสระ คนจะไม่ถามต่อและตัดสินเขาทันที อิสรชนทำงาน พบว่าคนทุกคนอยากกลับบ้าน แต่ทำไมถึงกลับไม่ได้ นี้แหละคือคำถามที่เราต้องหาและช่วยต่อจิ๊กซอให้แต่ละคนและก็จะพาเขากลับบ้านได้
ณ วันนี้เราอิิสรชนขอเพียงการมองเห็นจากสังคมว่าเห็นเขาเท่ากันกับเรา มี 32 เท่ากัน มีความเป็นมนุษย์เท่ากัน ไม่ใช่มองเขาเป็นสัตว์ ที่เวลาขับรถผ่านเลื่อนกระจกมองเหมือนสิ่งประหลาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น